Phil Kleingeld

Enge parallellen: Van Hitler tot Trump tot Nederland.

Na het herlezen van dit fantastische boek – niet hoe hij schrijft, maar wat hij schrijft (een typische gewoonte van iemand die zelf auteur is) – troffen de beangstigende parallellen met die van het Trump-regime me als een mokerslag. Eerlijk gezegd hield het mij uit mijn slaap en breid ik dit artikel uit met een reflectie op de recente fascistische rellen in Den Haag. Dit is dus niet alleen een boekbespreking, maar ook wat dit boek bijdraagt aan het bewustzijn van de tijd waarin we leven – en wat we nu ook in Nederland herkennen.

Het moment van besef

Ik las zijn gedetailleerde beschrijvingen van 1933 over Duitse democraten die dachten dat Hitler en zijn nazi’s slechts een enkele tramhalte waren in het traject van de prille Duitse democratie na het einde van de Eerste Wereldoorlog. ‘Dat gaat wel voorbij’ dachten de conservatieve parlementsleden van de Reichstag die meenden dat Hitler wel onder controle kon worden gehouden. De redenering was simpel: de NSDAP heeft weliswaar 43% van alle zetels in het parlement maar geen meerderheid om alleen de politieke koers van Duitsland te bepalen.

Ze hadden het, zoals de geschiedenis liet zien, bij het verkeerde eind. De SPD, als tweede partij en de KPD (Katholieke Partij) vochten onderling terwijl de democratie instortte. Ze wisten geen eenheid te vormen en een gezamenlijk front tegen de nazi’s….
Lees verder

De achterkant van je boek, de flaptekst, is een  verkooppraatje in het kort. Als potentiële lezers je boek van de voorkant naar de flaptekst draaien, heb je precies die paar seconden om hun nieuwsgierigheid te activeren. Dit is vaak het moment waarop besloten wordt of hun verhaal een kans krijgt of dat het boek wordt teruggelegd.

Bij het standaard pocketformaat van 15 bij 22 centimeter heb je vaak niet meer dan 245 woorden om lezers te overtuigen. Meestal gebruik ik tussen de 180 tot 200 woorden voor de verhaalomschrijving en 35 tot 65 woorden om iets over de auteur te schrijven. Elk woord telt, dus verspil ze niet aan vage omschrijvingen of overbodige details. Houd het kort, krachtig en relevant! Kijk maar eens maar de flapteksten van de boeken in je boekenkast….
Lees verder

Waarom je boek al verliest voordat iemand het openslaat

Na dertig gepubliceerde boeken bij grote uitgevers en via zelfpublicatie weet ik één ding zeker: je titel bepaalt of iemand stopt bij jouw boek of doorloopt naar het volgende rek. Geen enkel boek met een saaie titel, misschien op die van een bekende schrijver of BN’er, haalt het geld van de bankrekening van je lezers. Als je dan bovendien ook nog een onbekende auteur bent, vecht je helemaal een ongelijke strijd. Kijk maar naar de bestsellerlijsten en tel hoeveel bekende Nederlanders ertussen staan. Voetballers, presentatoren, politici en andere bekende ‘grootheden’ trekken alleen al op basis daarvan lezers aan. Het ‘gluurdersinstinct’ is een niet te onderschatte factor; niet alleen bij het tv-kijkend publiek maar ook in de boekwinkel. Waarom? Hun naam is de titel en de laatste gekte die we daarvan hebben meegemaakt is dat je in boekwinkels kon slapen om een exemplaar van het nieuwe boek van Dan Brown te bemachtigen. Voor een beginnend schrijver is dat redelijk frustrerend, maar het is nu eenmaal zo.

Veel BN’ers ‘schreven’ een boek met behulp van ghostwriters want niet ieder van hen is, buiten de eigen kwaliteiten, goed in het schrijven. De bekende Nederlander vertelt z’n verhalen aan een professionele schrijver die er een leesbaar boek van maakt. Daar is natuurlijk niets mis mee, het is tenslotte mijn vak, maar ze claimen wel het schrijverschap. Ghostwriters slikken daarbij bewust hun ego in en dat is soms ook wel prettig als het boek een flop wordt….
Lees verder

Waarom we kritisch moeten nadenken over mooiklinkende uitspraken

Vanmorgen zat ik aan de koffie toen een voetbalkenner op televisie beweerde: “Alles wordt vloeibaar onder druk.” De presentatoren knikten instemmend, alsof hij het iets heel wijs was. Zij gedragen zich niet anders dan hun vakgenoten die zich niet afvragen of dit eigenlijk wel klopt.

Spoiler alert: het klopt niet. Diamant blijft diamant, hoe hoog je de druk ook maakt. Geen vaste stof wordt alleen door druk vloeibaar en vloeistof en gas kan onder druk vaste vormen aannemen. Maar zo’n detail doet er blijkbaar niet toe als een uitspraak maar mooi klinkt….
Lees verder

“Vertrouwen is goed, controle beter, kritisch denken het best!”

Als ghostwriter heb ik de afgelopen jaren duizenden pagina’s geschreven voor allerlei opdrachtgevers. Van zakelijke boeken tot memoires, van blogs tot artikelen. En telkens weer kom ik tot dezelfde conclusie: de beste teksten ontstaan niet door blind te vertrouwen op informatie, ook al komt die bij opdrachtgevers vandaan, maar door alles te bevragen.

Kritisch denken heeft mijn manier van schrijven compleet veranderd. Waar ik vroeger nog wel eens een bewering overnam zonder verder onderzoek, vraag ik mijzelf steeds vaker af: klopt dit wel? Hoe kan ik dit controleren? En wat zouden lezers hiervan denken?

Twijfel is je beste vriend

Kritisch denken betekent niet dat je overal negatief over bent, ook al moet de neiging daartoe soms wel eens onderdrukken. Het gaat om gezonde nieuwsgierigheid. Ik heb geleerd om veel vragen te stellen, op zoek naar bewijs voor een bepaalde bewering of een vermeend feit, en om ontvangen informatie vanuit verschillende invalshoeken te bekijken. Voor wie schrijft is dit geen  optie maar een noodzaak.

Neem bijvoorbeeld AI-tools. Ik gebruik ze regelmatig voor research of brainstormen, maar ik neem de output nooit klakkeloos over. ChatGPT wordt veel geraadpleegd en ook ik gebruik dit, naast Claude, Gemini, Perplexity en Grok. Als de opgegeven bronvermeldingen niet hetzelfde resultaat opleveren, dan gaan bij mij de alarmbellen af.

Vraag al deze LLM’s maar eens om een bio over jezelf te schrijven en vergelijk de uitkomsten maar eens. Ik durf er wat op te zetten dan geen van de uitkomsten de lading volledig dekt. Het leerpunt voor mij was dat iemand vertrouwen een goed uitgangspunt is, maar controleer altijd….
Lees verder

Na het herlezen van dit fantastische boek – niet hoe hij schrijft, maar wat hij schrijft (een typische gewoonte van iemand die zelf auteur is) – troffen de beangstigende parallellen met die van het Trump-regime me als een mokerslag. Eerlijk gezegd hield het mij uit mijn slaap en schreef ik dit artikel uit die schok van herkenning. Niet alleen een boekbespreking, maar ook wat dit boek bijdraagt aan het bewustzijn van de tijd waarin we leven.

Het moment van besef

Ik las zijn gedetailleerde beschrijvingen van 1933 over Duitse democraten die dachten dat Hitler en zijn nazi’s slechts een enkele tramhalte waren in het traject van de prille Duitse democratie na het einde van de Eerste Wereldoorlog. ‘Dat gaat wel voorbij’ dachten de conservatieve parlementsleden van de Reichstag die meenden dat Hitler wel onder controle kon worden gehouden. De redenering was simpel: de NSDAP heeft weliswaar 43% van alle zetels in het parlement maar geen meerderheid om alleen de politieke koers van Duitsland te bepalen. (Welk voorbeeld kennen we in ons eigen parlement?) Ze hadden het, zoals de geschiedenis liet zien, bij het verkeerde eind. De SPD, als tweede partij en de KPD (Katholieke Partij) vochten onderling terwijl de democratie instortte. Ze wisten geen eenheid te vormen en een gezamelijk front tegen de nazi’s….
Lees verder