Een van de (bijna) vergeten middelen om nieuwe klanten te werven is het schrijven van een boek. Daarmee laten ondernemers, zzp’ers en (verkoop)managers verkoopkansen onbenut en dat is jammer.
Laat ik daarom nog eens wat voordelen van het schrijven van een boek op een rijtje zetten. Wie weet overtuigt dat om er toch maar eens aan te beginnen.
Als je naar een bepaalde politicus in de Kamer kijkt (Nee, namen noemen we niet.), zal het je niet ontgaan dat deze zich regelmatig bedient van opvallende retoriek waarin hij regelmatig Latijnse woorden gebruikt. Veel van zijn volgers zien dat voor intelligentie aan. Als je dan ook nog uit je hoofd gedichten kunt oplepelen, heb je het helemaal gemaakt.
Op zich heeft het zin om je intelligenter en/of deskundiger voor te doen dan je bent, want dan straal je gezag uit en maakt het je geloofwaardiger dan je bent. Je loopt alleen het risico dat iemand daarin gaten schiet en dan is je reputatie volledig naar de knoppen. Nee, het is veiliger om je af en toe van de domme te houden.
In dit artikel komen een aantal voor- en nadelen aan bod als je in de ik-vorm wilt schrijven. De genoemde voor- en nadelen kunnen gebruikt worden voor autobiografieën, zakelijke non-fiction, romans, thrillers, artikelen, blogs en columns.
Laten we eerst eens kijken wat we van andere schrijvers kunnen leren voordat we het wiel opnieuw gaan uitvinden. Het genre boeken waarin het meest gebruik wordt gemaakt van de ik-vorm is de autobiografie. Dat is logisch want je schrijft jouw levensverhaal vanuit het perspectief dat het dichtst bij je staat; je ervaringen, observaties, herinneringen, meningen en ‘waarheden’.
Tijdens een tentoonstelling bij Galerie IMSPA in Ridderkerk, waar ik de officiële opening mocht verrichten begon ik met de vraag: ‘Wie schreef de sprookjes Roodkapje en Klein Duimpje?’
De ongeveer 30 aanwezigen, waaronder een Franse vriendin, moesten het antwoord schuldig blijven. Ja, alle aanwezigen kenden de sprookjes en twee van hen hadden die zelfs nog kortgeleden aan hun kleinkinderen voorgelezen. De schrijver van de sprookjes was de Parijzenaar Charles Perrault, (1628 – 1703).
Het punt wat ik wilde maken is dat een verhaal langer leeft dan de schrijver. Op zich is dat niets nieuws want al sinds de tijd van de Neanderthalers, misschien zelfs eerder, vertellen mensen elkaar verhalen. Verhalen om te amuseren, te waarschuwen en te informeren, Nu, ongeveer 130.000 jaar later doen we het nog steeds. Storytelling is een onderdeel van het menselijke bestaan. Ze behoren tot onze herinneringen. Zonder dat laatste bestaan wij niet….
Lees verder
Het gebruik van sociale media begon bij mij een vorm van verslaving te worden; in het bijzonder het gebruik van Twitter. Eerder was ik al jarenlang verslaafd geweest aan roken totdat het doordrong dat dit geen gezonde gewoonte was en ik daarvan moest loskomen; dat was achtentwintig jaar geleden.
Als gebruiker van het eerste uur van sociale media, Linkedin voorop, sloop de verslaving er langzaam in. Eerder zag ik alleen maar de voordelen van sociale media in, zeker toen het aantal volgers (geen gekochte volgers!) flink aan het stijgen was. Maar met het stijgen van het aantal volgers, steeg ook langzaamaan mijn irritatie over de kwaliteit van de daarop geplaatste berichten. In het bijzonder de uitwisseling van verbale diarree op Twitter. Het middel, waarover ik ooit overtuigd workshops gaf, zag ik veranderen in het afvalputje van menselijke communicatie. Mijn tijdlijn werd steeds vaker vervuild door misinformatie, leugens, complottheorieën, scheldpartijen, bedreigingen en grof taalgebruik. Het werd hoogtijd om in te grijpen!…
Lees verder
Je hebt een mooi boek geschreven en daarin je ziel en zaligheid gelegd. Je hebt je manuscript natuurlijk laten controleren door een corrector en een redacteur ingeschakeld om je tips te geven hoe je de verhaallijn kunt verbeteren, maar dan nog, hoe krijg je je boek in de boekwinkels? Hier lees je hoe je dat bereikt!
