Nog niet zo lang geleden zag ik de film ‘The intern’ met in de hoofdrol Robert de Niro.Het is het verhaal van een 70-jarige man die zich kapot verveelde en besloot een baantje te zoeken. Hij kreeg een baantje als stagiair bij een ‘nerd-company’; een online fashion website waar uitsluitend jonge mensen werkten. De baan gaf hem niet alleen een nieuw doel in het leven, maar werd hij ook, door zijn aanwezigheid, wijsheid, kennis en hoofdzakelijk analoge ervaring, een bron van inspiratie voor de eigenaresse en haar medewerkers. Kortom, een mogelijk begin van de participatiemaatschappij 2.0!
Leeftijdsperceptie
Toen ik als 69-jarige werd gevraagd een bedrijf te leiden met 16 medewerkers, drong zich een uitspraak van de in 2015 overleden Professor
Dr. Bob Smalhout aan me op. Tijdens een televisie-interview beklaagde hij zich over de beperkte leeftijds-perceptie van ondernemers en PZ-functionarissen. Vrij vertaald zei hij: ‘Toen ik 64 was werd ik tot de top op mijn vakgebied gerekend. Nu ik 65 ben weet ik kennelijk ineens niets meer en tel dan ook niet meer mee.’ Toegegeven, hij werd als de enfant terrible van de medische stand gezien, maar dat weerhield hem niet zijn mening te geven over van alles en nog wat. Een van de dingen die hem en mij dwars zat en zit is, dat werkgevend Nederland mensen, die de pensioengerechtigdeleeftijd hebben bereikt, volledig dreigen af te schrijven. Na die leeftijd telt kennis en ervaring kennelijk niet meer. Misschien met uitzondering van politiek geschoolden die nog veelvuldig worden gevraagd ergens commissaris te worden; zeker als ze een poosje minister of minister-president zijn geweest.Niet in de laatste plaats vanwege hun in de politiek opgebouwde netwerk. Dat ze dan bij bedrijven terecht komen waar ze de ballen verstand van hebben is kennelijk van minder belang.
Inspiratie
Onlangs overleed mijn vriend Hans van Welzen. (rechts) Op twee dagen na werd hij 91 jaar. Deze topondernemer wist gelukkig nog zijn 75ste werkjubileum te halen want hij hield nooit echt op met werken. Hij stond in 2014 nog aan de wieg van de Brasserie Waalhaven; het restaurant langs de runway van Rotterdam The Hague Airport. Hij was toen een man van 90, vol ideeën, een uitgesproken mening en wijze opmerkingen! Zijn lichaam werkte de laatste jaren van zijn leven niet zo mee, maar zijn geest was scherp; tot op het laatst. Hij is mijn lichtend voorbeeld hoe je op hoge leeftijd nog veel voor de maatschappij kunt betekenen; een ware bron van inspiratie!
De ‘oudjes’ doen het nog best en soms beter!
De inhoud van de film, de opvattingen van Dr. Bob Smalhout en het werkethos van Hans van Welzen, waren voor mij het bewijs dat het gezegde: ’De oudjes doen het nog best’ een grotere waarheid bevat dan ik vroeger dacht en soms doen ze het nog beter!’ Hoe komt het toch dat gepensioneerden in Nederland nauwelijks meer meetellen in het arbeidsproces, terwijl ondernemers in derdewereldlanden ze met open armen ontvangen? Kijk maar eens op de website van de PUM voor het bewijs. Ook ik heb voor deze organisatie al een paar projecten mogen invullen en er werd met grote aandacht naar de gegeven adviezen geluisterd en konden bedrijven daardoor gezonder en winstgevender opereren en daardoor voor meer werkgelegenheid zorgen. De adviezen komen voort uit vele jaren pure praktijkervaring en van een generatie mensen die computers geboren hebben zien worden en er soms nog meer van afweten dat de ‘jonkies’, zoals ik keer op keer mag bewijzen als ik workshops en spreekbeurten geef over het gebruik van bijvoorbeeld sociale media. Niet zelden hoorde ik na afloop deelnemers fluisteren: ’Die ouwe weet er echt meer vanaf dan wij!’ en alleen al voor zo’n opmerking krijg je het fijne gevoel nog mee te tellen en dat is precies wat die 65 plussers willen; erbij horen en nog meetellen.
Participatiemaatschappij 2.0
Ook ik ben zo’n overjarige ‘intern’ die zijn als ondernemer opgedane kennis en (levens)ervaring mag inzetten om een bedrijf te reorganiseren, verder uit te bouwen en haar medewerkers te coachen. Nee, ik had geen zin in een baantje als magazijn- of administratief medewerker, enquêteur of chauffeur, banen die veelal door uitzendbureaus voor 65 plussers worden bemiddeld vanwege de lage loonkosten. (Niet dat daarmee iets mis is als je dat graag wilt doen!) Nee, geef mij maar werk waar ik met mijn opgedane kennis nog steeds van nut kan zijn. Minister-president Rutte heeft de mond vol over de participatiemaatschappij. Ik steun dat streven van harte mits er minder naar leeftijd en wat meer naar kennis, vaardigheden en levenservaring wordt gekeken. Dus, ondernemer, headhunter, Job-Hunter, detacheerder, uitzendbureau en andere hrm-ers, zet eens een andere bril op en laat zien dat ook jullie begrijpen wat participeren echt inhoudt. Een maatschappij die (levens)ervaring en kennis, die over velen jaren is opgebouwd, op waarde weet te schatten en openstaan voor de participatiemaatschappij 2.0.
Inspiratie nodig? Bekijk dan de film maar eens!