“Wat wil je met dit boek bereiken?”
Die vraag stel ik vaak als eerste aan opdrachtgevers die willen dat ik hun boek schrijf. Niet om een gesprek op gang te brengen, maar om het denken te verdiepen. Want ghostwriting is geen dienst waarbij je een tekst bestelt en een paar weken later een kant-en-klaar manuscript ontvangt. Het is een socratisch proces — een dialoog waarin ik samen met mijn opdrachtgevers de essentie van hun verhaal blootleg.
Doel, effect en inhoud: de drie-eenheid van een goed boek
Als ghostwriter ben ik niet alleen schrijver, maar ook sparringpartner. Ik vraag door. Soms tot het irritante toe. Want pas als mijn klanten helder hebben waarom ze een boek willen laten schrijven, wat ze ermee willen bereiken en voor wie het bedoeld is, kunnen we bouwen aan een verhaal dat niet alleen gelezen wordt, maar ook iets teweegbrengt.
De verleiding om eigen meningen als feiten te presenteren, is een van de grootste valkuilen waar sommige opdrachtgevers in terechtkomen. Ik zie het vaak: een opdrachtgever die vol vuur een stelling poneert, zonder onderbouwing. Mijn taak is dan niet om te knikken en dit klakkeloos over te nemen, maar om te vragen: “Waar baseer je dat op?” Dat doe ik niet om tegendraads te zijn, maar om hen te beschermen tegen kritiek en reputatieschade. Ik wil ze bescheren voor het risico dat hun boek de geloofwaardigheid verliest.
Vind je niche en vergroot je kans op succes
Een boek zonder niche is als een van de stenen in een piramide. Het valt niet op. Daarom zoek ik samen met opdrachtgevers naar hun unieke invalshoek. Wat maakt hun verhaal anders dan de honderden andere boeken over leiderschap, persoonlijke groei of ondernemerschap? Soms zit die niche in de doelgroep, de toonzetting van het verhaal door afwijkend woordgebruik en/of een onverwachte anekdote die eruit springt. Zakelijke non-fictie boeken worden gelezen om een leerporces op gang te brengen of een spiegeleffect op te roepen. Ze zijn ook bedoeld om kritische nieuwe inzichten te delen die mensen een stuk verder helpen in hun carriere. Genoeg ingangen voor het vinden van een niche.
En dan zijn er nog de stronteigenwijze opdrachtgevers…
Soms kom ik ze tegen: mensen met onrealistische verwachtingen over het succes van hun boek, met nul kennis hoe de uitgeefwereld werkt en een blind vertrouwen dat ‘de lezer het wel zal snappen’. De doorspekken hun verhaal met vaktaal, liefst gebruikmakend van veel Engelstalige kreten en afkortingen, alsof dat het lees- en leergemak poritief zou beïnvloeden. ‘Mijn lezerspubliek herkent dat wel’, is dan de argumentatie. Als dat zo zou zijn, bevat hun boek niets nieuws en valt een groot deel van potentieel lezerspubliek af.
Als ze erop staan dat ik het opschrijf zoals zij het willen, zonder nuance, zonder onderbouwing, dan ben ik oprecht blij dat mijn naam niet op de cover staat.
Maar weet je, ook dát is onderdeel van het proces. Vaak is het hun eerste boek en als het goed is, niet hun laatste om hun reputate te vestigen. Het is een leerproces. Bij het tweede boek zijn ze ineens een stuk ontvankelijker. Dan wordt het écht samenwerken.
Wil jij ook een boek dat niet alleen jouw verhaal vertelt, maar ook je lezers raakt?
Laat je dan niet alleen inspireren en laat je bevragen.
