Ghostwriting is het schrijven van teksten, rapporten, boeken, artikelen, enzovoort, voor een andere persoon die het werk als zijn eigen werk zal presenteren of publiceren. De auteur van het werk is meestal anoniem als dat niet anders is afgesproken. De copyrights zijn dan ook als regel van de opdrachtgever.
Ghostwriting is een stuk ouder dan de weg naar Rome. Irak is de bakermat van het sumerische schrift dat ongeveer 3500 v.C. werd gebruikt en dat ‘ghostwriting’ ook toen al moet hebben bestaan. Bekende geschriften zoals de Bijbel en de Koran zijn grotendeels door ghostwriters geschreven; dus niet door degene waarover het verhaal gaat of aan wie het wordt toegeschreven. Van Mohammed is bijvoorbeeld bekend dat hij analfabeet was en de Koran moet dus door anderen zijn geschreven; ghostwriters, volgens de definitie. Kortom, het was toen, en nu nog, een normale zaak om ghostwriters in te schakelen. Motieven om ‘spookschrijvers’ in te huren zijn meestal geen tijd ervoor te hebben, de taal onvoldoende te beheersen of niet weten hoe je een pakkend boek of overtuigend artikel moet schrijven.
Zonder het te beseffen ‘consumeren’ wij dagelijks het werk van spookschrijvers. Dat doen we als we naar een televisieserie kijken, naar speeches luisteren van politici, gekroonde hoofden of wetenschappers en de boeken van bestsellerauteurs lezen. Zelfs nieuwslezers en programma-presentatoren spreken teksten van hun redacteuren uit. Ook ik, als ghostwriter, maak gebruik van andere ghostwriters om mijn werkdruk te verminderen….
Lees verder
