‘De werkelijkheid is niet altijd de werkelijkheid’ is kort gezegd het uitgangspunt van paradigma’s. Het ‘verschuiven’ van de ‘werkelijkheid’ werd al door veel wetenschappers, waaronder Galileo Galileï, Newton, Darwin, Einstein en velen na hen, toegepast. Hun tegendraadse manier van denken leidden wetenschappelijke revoluties in die hun weerga niet kenden.
Geen cursus
Nee, geen van de beroemde geleerden volgden volgens mij een cursus ‘Paradigmashift’ van € 35.000 die hen moest leren anders naar zaken te kijken en anders te leren denken. Dat deden ze helemaal vanzelf. De een luierend onder een boom, de ander bij een uitgebreide toiletgang, tijdens een lekker bad of een uitgebreide boottocht.
Een paar maanden gelden heb ik mijzelf een paradigmashift-cursus aangeboden in de vorm van een wandeling van ruim 800 kilometer. De ‘cursus’ duurde ruim een maand en kostte de cursist, inclusief reis- en verblijfskosten, € 995,== inclusief BTW. U kunt zich natuurlijk afvragen of deze ‘cursus’ wel te vergelijken is met die van € 35.000,== en eerlijk gezegd kan ik daar geen antwoord opgeven omdat de aanbieders nogal mistig doen over inhoud en het resultaat.
Een paradigmashift-cursus zou volgens een artikel van Chris Peek van GITP, het enige zinnige artikel wat ik over dit onderwerp kon ontdekken, uit 6 pijlers moeten bestaan te weten:
Pijler 1: definieer de resultaten
Pijler 2: ontwerp het héle traject
Pijler 3: koppel de training aan de praktijk
Pijler 4: opvolging
Pijler 5: ondersteuning
Pijler 6: bepaal resultaten
Ik voeg er eerst nog even een 0-punt pijler aan toe. Het vaststellen van het doel.
Op basis hiervan kan ik het nog eenvoudiger maken door alle genoemde pijlers onder één noemer te brengen; de Camino de Santiago. Laat ik dat even verduidelijken.
Nieuwe inzichten
Veel mensen zijn op zoek naar nieuwe inzichten en er zijn talloze manieren om die te krijgen zonder al te veel geld uit te geven voor trainingen. Begrijp me goed, ik heb niets tegen trainingen als die maar een meetbaar resultaat opleveren en minder kosten dan het resultaat. Die resultaten zijn meetbaar op basis van de formule: K+K x A= R.
(De Kwaliteit van de aangeboden stof, gekoppeld aan de kwaliteit van de trainer maal de Acceptatie van de voorgaande kwaliteiten levert het resultaat op.)
De sleutel tot het succes van iedere training zit hem in de Acceptatie van de leerstof en de trainer. Dus, is de Acceptatie laag, dan is het trainingsresultaat laag. Deze wetmatigheid gaat op voor iedere training maar wat, zo vraagt u zich misschien af, heeft dat te maken met het lopen van de Camino de Santiago?
Laat ik dat duidelijk maken aan de hand van de voornoemde pijlers.
Pijler 0 Het doel; de nulpuntmeting
Een paradigmashift is meestal de aanleiding om de Camino de Santiago te lopen. Dat kan zijn om nieuwe inzichten te krijgen over zakelijke- en of persoonlijke relaties, leren op een andere manier naar jezelf en anderen te kijken, aandacht te geven aan details waar men eerst alleen grote lijnen zag en, omgekeerd, om details los te leren laten en wat meer de grote lijnen te leren ontdekken. Lopen om geloof te vinden of juist te verliezen, ontdekken wat je lijf kan wat je zelf niet voor mogelijk hield, tolerantie te oefenen waar je dat voorheen niet had. Te leren dat luxe geen luxe is en eenzaamheid juist een ‘heerlijkzaamheid’ kan zijn. Sneller te oordelen of juist langzamer. Kortom, alle ‘waarheden’ staan ter discussie en worden anders bekeken.
Pijler 1 Resultaatmetingen
Bij de camino-cursus zijn de vooraf gestelde meetpunten aan iedere cursist duidelijk.
Wat gaan zij in het dagelijkse leven anders doen om een paradigmashift te kunnen bewerkstelligen?
– men moet kiezen om: te lopen, te fietsen of te paard te gaan. De keuze is bepalend
voor het verplicht afleggen van een vooraf bepaald aantal kilometers
– men is verplicht om gedurende de gehele cursus een last met zich mee te dragen of
mee te trekken van maximaal 15% van het lichaamsgewicht. Meer mag maar is niet
verplicht
– het resultaat moet objectief controleerbaar zijn en worden bewezen
– men moet in stapelbedden in grote zalen slapen
– men moet het einddoel, Santiago de Compostela, bereiken; het liefst levend
– het bewijs leveren dat alle plaatsen, volgens de minimale af te leggen afstanden
onderweg zijn aangedaan.
Pijler 2 Het hele traject
Het gehele traject ligt al 11 eeuwen vast en geheel vanuit de positie van de cursist/trainee gezien. Die moet langs een weg kunnen lopen met een goede bewegwijzering. Er moet onderweg gegeten en geslapen kunnen worden en men moet ondersteuning krijgen om door te gaan. Elke verblijfplaats (herberg) geeft aan wat er van de pelgrims wordt verwacht. De pelgrim weet wat deze mag verwachten en is daar op voorbereid.
Pijler 3 Koppel cursus/training (theorie) aan praktijk
Ongetraind op pad gaan doet bijna niemand en er wordt vooraf veel getraind in het lopen zonder en met bepakking, in goed en slecht weer, met schoeisel dat wordt aangepast aan de praktijk. Daarnaast verkent men vooraf, door te lezen en te kijken naar YouTube en andere media, de te volgen route. Er wordt rekening gehouden met alternatieven.
Het gedicht zegt het helemaal: caminante, no hay camino, se hace el camino al andar.
Wandelaar er is geen weg. Die vormt zich vanzelf als je aan het lopen bent. Kortom, er is een voortdurende koppeling van de training aan de praktijk.
Pijler 4 Opvolging
Na afloop van een training vallen velen al snel terug in de vorige manier van denken en doen en wordt er met de aangeboden kennis en inzichten soms weinig meer gedaan. Na het lopen van de camino is dat bijna niet meer mogelijk. Men (door)leeft alle verkregen inzichten doordat men zichzelf heeft leren accepteren; de belangrijkste factor voor een succesvolle training. Na de camino is men bijna dagelijks ermee bezig in de dromen, door erover te praten, te schrijven en te herbeleven via video, foto’s en alumni bijeenkomsten. Het geleerde wordt dagelijks toegepast en door velen tot het einde van hun bestaan!
Pijler 5 Ondersteuning
De deelnemers aan de training houden elkaar na afloop vast en zorgen voor regelmatig contact. In woord, beeld, (o.a. via sociale media) en fysieke ontmoetingen. Soms jarenlang! Al tijdens de koppeling van de training aan de praktijk worden zij geestelijk en lichamelijk ondersteund. Veelal door mede-pelgrims die wisselend de rol van coach, mentor, fysiotherapeut, geestelijk inspirator of motivaris vervullen. Dat proces zet zich ook voort na het beëindigen van de training.
Pijler 6 De resultaatmeting
De trainingsresultaten zijn gaandeweg de training al merkbaar; zeker aan het einde daarvan. Het resultaat wordt als volgt in beeld gebracht:
– het profiel van het schoeisel is nagenoeg verdwenen,
– het gewicht van de meeste cursisten is met 4/5 kilo afgenomen,
– men heeft als bewijs van de minimaal af te leggen afstand een Compostela gekregen,
– het bewijsmateriaal hiervoor is onderweg verzameld doordat men bij iedere
verblijfplaats een stempel in de ‘geloofsbrief’ krijgt. Aan de hand hiervan werd de
minimale afstand berekend en bevestigd.
– degenen die niet aan de cursus hebben deelgenomen benoemen de veranderingen in
fysieke en psychische zin.
– de cursist geeft aan dat de kwaliteit van de behandelde stof en ‘docenten’ tot een
volledige acceptatie heeft geleid en daarvoor de volledige verantwoordelijkheid willen
dragen.
De camino-cursus kost de baas niets
De camino-cursus kost haar of zijn werkgever helemaal niets. Het kost geen verlies aan arbeidstijd want de cursist volgt de cursus in de eigen vrije tijd. Geen kosten voor de cursus zelf want ook die betaalt de cursist zelf. Waarom? Omdat ze de volle overtuiging hebben en optimaal gemotiveerd zijn voor een klinkend en meetbaar trainingsresultaat. Niet alleen de cursist wint daarbij aan anders denken en handelen maar ook iedereen in hun directe omgeving.
Als overheidsinstanties er ook zo over denken, dan sparen ze de belastingbetalers al snel € 35.000 per cursist uit. Dat is nog eens denken en handelen naar nieuwe inzichten!