Het is altijd leuk om van mensen te horen dat je er een stuk jonger uitziet dan je bent. Bijna steevast wordt de opmerking na de onthulling van je echte leeftijd gemaakt: ’Leeftijd is ook maar een getal.’ Hoe goed ook bedoeld, het blijft een tegeltjeswijsheid waar je in de arbeidsmarkt niets aan hebt. Integendeel!
De Nederlandse arbeidsparticipatie, volgens The Golden Age index van PWC, komt op de 23ste plaats van de 35 onderzochte landen. De index brengt de arbeidsparticipatie van twee leeftijdsgroepen in beeld; 1. 55 – 64 en 2. 65+. Kijkend naar de index van onze noordelijke buren, zie je dat zij aanzienlijk beter scoren op de inzet van 65plussers. Bij ons werkt 13.1% van hen terwijl in de meeste Scandinavische landen dit dik boven de 20% ligt. In landen als Korea, Japan en de USA ligt dit ruim 3 keer hoger. IJsland is koploper op dit vlak. Daar werkt maar liefst 56,3% van de 65plussers!
Kortzichtigheid
De kortzichtigheid en vooroordelen van werkgevers met betrekking tot oudere werknemers, bij zowel het bedrijfsleven als overheid en semioverheid, is schokkend! Er zijn zelfs ondernemers, headhunters, recruiters en andere HRM’ers die beweren dat 55plussers niet met hun tijd meegaan en verouderde vakkennis zouden hebben. Een generalisatie die zeker niet opgaat voor werknemers met een ambacht en/of hoog opgeleiden. Bovendien, er zijn o.a. STAP-subsidies beschikbaar voor bij- en nascholing, voor iedere werknemer € 1000,00 per jaar, dus dat kan ook geen excuus zijn.
Er mag in Nederland volgens de grondwet niet gediscrimineerd worden, op welk vlak dan ook, en dus wordt leeftijdsdiscriminatie ontkend en ontvangen veel 55 plussers de bekende flauwe reden van afschrijving: ‘U past net niet in het profiel’ of ‘We hebben al iemand gevonden die beter bij de functie past’ en meer van dit soort weinig creatieve smoezen om iemand af te wijzen.
De vraag is gerechtvaardigd waarom dan toch niet meer 55 plussers in het werkproces worden ingeschakeld. Vanwaar de Nederlandse kortzichtigheid op dit vlak?
Perceptie
De enige verklaringen die ik kan verzinnen, waarom wij in Nederland zo’n groot contingent aan economisch prima inzetbare werknemers onbenut laten, zijn een veel te rigide arbeidswetgeving en de hardnekkige perceptie over mensen die ouder dan 50 zijn!
‘Als je onzin maar lang genoeg blijft herhalen, wordt het vanzelf waarheid.’
Oud is goud!
Er wordt door ondernemers en in het onderwijs steen en been geklaagd over het gebrek aan voldoende arbeidskrachten en docenten, maar er wordt o.a. op basis van bekrompen vooroordelen onvoldoende gebruik gemaakt van het enorme potentieel van 65plussers. Velen zijn ‘penny wise and pound foolish’. De leuke film ‘The intern’, met Robert de Niro in de hoofdrol, vertelt het verhaal van een 70plusser die zich dood verveelt en aan de bak gaat als stagiair. Deze situatie heb ik zelf ook meegemaakt. Ik werkte tot voor kort als interim directeur en nu, als zelfstandige zzp’er, en praatpaaltje voor starters en workshopleider.
Ik raad dan ook iedere ondernemer, recruiter, ‘koppensneller’ en andere HRM-ers aan, die op zoek zijn naar nieuwe medewerkers, deze film eens te gaan bekijken op Netflix. Wie weet zijn er dan een paar die snappen welke nuttige bijdrage 50- en 60-plussers kunnen leveren en hun kennis en levenservaring kunnen delen en inzetten als bijvoorbeeld coach/leermeester voor jongere werknemers. Bedenk maar eens dat de cognitieve vaardigheden, ervaring en kennis van 70plussers stopt niet op het moment van pensionering! Immers, waarom zijn er in de wereld nog zoveel politici en staatshoofden actief die zelfs al dik in de tachtig zijn? Waarom dan niet deze mensen ook in het bedrijfsleven en onderwijs inschakelen?