Er wordt veel geschreven over 50+ ers die hun baan zijn kwijtgeraakt en maar niet aan de bak komen. Ze solliciteren zich suf maar worden bijna nooit meer aangenomen (<6% lukt het een nieuwe baan te bemachtigen!) Is dit het gevolg van leeftijdsdiscriminatie vooroordelen van ondernemers en recruiters op basis van leeftijd of spelen er nog andere factoren een rol? Bijvoorbeeld te lang zijn blijven hangen in een baan die men eigenlijk niet ambieerde?
‘En, wat wil je worden als je later groter bent?’ is een veelgestelde vraag aan kinderen. Deze vraag bleek een onderwijzer ook eens aan mij te hebben gevraagd. Zelf kon ik mij dit niet meer herinneren, maar een jeugdvriend, die kennelijk aanwezig was toen de vraag gesteld werd, wist mij te vertellen dat ik drie antwoorden gaf. (Wat een geheugen!) Ik was van plan een keuze te maken uit drie beroepen:
– toneelspeler/cabaretier,
– onderwijzer of
– schrijver.
Pas op mijn veertigste, toen ik mijn eerste boekje publiceerde over en voor telefonistes, ‘Hallo, bent u daar nog?‘ en ik een exemplaar naar de jeugdvriend stuurde, belde hij me op. ‘Wie zou hebben gedacht dat je over zo’n ogenschijnlijk simpel onderwerp nog zo’n leuk boek heb kunnen schrijven? Achtentwintig jaar nadat je zei dat je schrijver wilde worden! Waarom heeft dat zolang geduurd?´
Late roeping
De vraag zette mij aan het denken, want mijn carrière vóór mijn veertigste was er een van twaalf ambachten en dertien ongelukken.Pas toen ik ging schrijven nam mijn carrière een belangrijke wending en na het succes van het eerste boek kreeg ik smaak goed te pakken en staat de teller inmiddels op 21 gepubliceerde boeken en Joost mag weten hoeveel artikelen en columns ik daarbij kan tellen. Ik vroeg mij af hoe het zo heeft kunnen lopen? Dat ik eigenlijk 28 jaar heb lopen zoeken naar datgene waar ik echt goed in was en waarom ik er niet eerder aan ben begonnen?
Het antwoord vond ik door te praten met vrienden en familieleden. Het bleek dat mijn vader de doorslag had gegeven door aan te dringen op een commerciële/economische carrière. Het liefst had hij gezien dat ik economie zou zijn gaan studeren aan de Erasmus Universiteit, maar dat zag ik echt niet zitten. Het leek me te saai; bovendien was en ben ik geen cijfermens!
Ik kon mij nog wel herinneren dat mijn vader geen brood zag in een carrière voor mij als toneelspeler of cabaretier Ik kreeg daarover onlangs nog een Aha-erlebnis toen ik de televisieserie ‘Moeder ik wil bij de revue’ zag. Je brood verdienen op o.a. zondagen was geen optie in huize Kleingeld. ‘Onderwijzer is een eerbaar beroep, maar dat verdient niets, dus dat is echt niets voor je.’ hoorde ik hem nog zeggen. En tja, wat doe je dan? Je maakt je middelbare school af, studeert in de avonduren wat bij en gaat ‘de handel’ in. Als ik toen wat beter had nagedacht en bovendien assertiever was geweest, zou ik mogelijk naar de school voor Journalistiek zijn gegaan en zou mijn schrijfcarrière eerder zijn begonnen. Maar ja, gedane zaken nemen geen keer. Je kunt er achteraf wel wat van leren!
Terugkijkend op de jaren voordat ik mij met schrijven, spreekbeurten en trainingen over de onderwerpen waarover ik schreef ging bezighouden valt op, dat bij mijn aanvankelijke beroepskeuzes, er geen zat die maar enigszins iets te maken had met commercie of handel. Dat is mogelijk de verklaring dat ik in mijn beginfase als verkoper er geen pepernoot van bakte en twee keer de laan werd uitgestuurd omdat ik onvoldoende verkocht. Ik ben mij daarom gaan verdiepen in de psychologie van verkopen want ik moest op de een of andere manier toch aan mijn brood zien te komen. Ik las wat boeken van o.a. Jan Wage en Amerikaanse verkoopgoeroes en geloof het of niet, mijn verkoopresultaten gingen er een stuk op vooruit. Ik had zogezegd een Cruyffiaans moment:’Je ziet het pas als je het door hebt.’
Biografisch schrijven geeft inzicht
Omdat mijn belangstelling voor het onderwerp communicatie was gewekt, en de daarmee samenhangende psychologie, nam bij mij de drang toe daarover alles te lezen wat er te lezen viel om daarna er zelf over te gaan schrijven. Als ik nu mijn boeken er nog eens op na sla blijkt, dat ze bijna allemaal autobiografische elementen en verhalen bevatten. Verhalen die mij hebben geholpen te begrijpen waar een zoektocht van 28 jaar toe heeft geleid en welke lessen ik daaruit heb weten te trekken.
Omdat het schrijven over opgedane levenservaringen zoveel inzicht kan geven in hoe de huidige situatie waarin men verkeert is ontstaan, wordt de mogelijkheid gecreëerd om de sleutel te vinden tot een oplossing in de tegenwoordige tijd. Mogelijk dat al schrijvend vroegere ambities boven komen drijven, waarom die (nog) niet zijn vervuld en wat daarvan de oorzaak was.
Schrijven voor inzicht en nieuwe kansen
Er wordt niet voor niets gezegd dat wij uit het verleden het heden leren begrijpen en van het heden de toekomst. Om die reden verzorg ik dan ook graag workshops Biografisch Schrijven met als doel nieuwe kansen op een zinvolle carrière zichtbaar te maken en die helpen in vervulling te doen gaan.
In vier jaar tijd zijn op die manier 132 werkelozen, die mijn hulp inriepen, aan een nieuwe start begonnen. Mijn advies aan alle werkeloze 50+ers is dan ook: schrijf uw levensverhaal op, ontdek en leer ervan en maak een plan voor een nieuwe start. Ik wens u daarbij veel schrijf- en leerplezier!