Al geruime tijd staan de media bol van onderwerpen over het gebruik van big data om daarmee een zakelijk voordeel te halen. Via informatiemijnbouw, ook wel data mining genoemd, kunnen analyses worden gemaakt die weer nieuwe en nuttige informatie oplevert voor wetenschappers, journalisten en, niet in de laatste plaats, ondernemers. Uiteraard zijn er bedrijven die niet alleen informatie verzamelen, maar die ook te koop aanbieden zodat andere ondernemers daarmee hun voordeel kunnen doen door bijvoorbeeld kopersgedrag te beïnvloeden. Big data betekent big business voor degenen die daarvan gebruik maken, maar niet alle informatie is op het internet te vinden of in de computers van een bedrijf.
Mobiele databestanden
Veel bedrijfsmatige informatie zit niet in de computers van bedrijven, maar in het geheugen van hun medewerkers; de ‘mobiele’ databestanden.
Er zijn wetenschappers die allerlei berekeningen hebben gedaan hoeveel data ons brein kan opslaan; of al heeft opgeslagen. Sommige wetenschappers komen op schattingen uit van rond de 2,5 petabytes (1 petabyte = 1000 terabytes) Dat is een flinke hoeveelheid opslagruimte! De eerlijkheid gebied om te zeggen dat er ook onderzoekers zijn die niet verder komen dat 2 terabyte, maar dan nog praten we over een enorme hoeveelheid data. Aangezien nulletjes en eentjes gevoelens uitsluiten en niet alle details rond klantencontact in een computerbestand terecht komen, gaat er veel data verloren als werknemers met pensioen gaan of om een andere reden de organisatie verlaten.
In het klantenbeheersysteem is wel de zakelijke informatie te vinden zoals de contactgegevens, aankopen, facturen, correspondentie e.d., maar bevat doorgaans geen persoonsgebonden informatie omdat de huidige privacywetgeving dat niet toestaat. Ook al zou dit wel mogelijk zijn, hoe beschrijf je dan de eerder opgebouwde relaties? Gewoonten? De persoonlijke situatie? Voorkeur voor drankjes, uitjes, favoriete vakantielanden, hun persoonlijke en zakelijke netwerk? De onderlinge verstandhouding en andere privé gegevens? Kortom, hoeveel ‘mobiele’ terabytes aan informatie gaan er bij u verloren als een medewerker uw organisatie verlaat? Hoeveel geld heeft u er voor over om die informatie vast te houden voor later gebruik?
Netwerk belangrijker dan kennis
Veel bedrijven zien wel het nut in van het inkopen van belangrijke informatie door nieuwe mensen aan te trekken, maar als het gaat om het vastleggen van de bijna gratis aanwezige kennis bij vertrekkende medewerkers, laten zij dat achterwege!
Voorbeeld:
‘Waarom krijgen bijvoorbeeld voormalige ministers, staatssecretarissen en politieke kopstukken bijna altijd topbanen en/of commissariaten? Vanwege hun aanwezige vakkennis op het vlak van de nieuwe baan of op basis van hun, vaak op hoog niveau, nationale en internationale contacten?’
Om uw geheugen op te frissen een paar namen van voormalige politici: Jan Peter Balkenende, Camiel Eurlings (inmiddels weer exit bij de KLM), Wouter Bos, Guusje ter Horst, Elco Brinkman en Emile Verhagen. Wat hebben zij met elkaar gemeen dat ze stuk voor stuk snel aan de bak kwamen? Juist, hun netwerk! Een netwerk dat niet werd opgebouwd met speed dates, open coffees of andere zogenaamde netwerkbijeenkomsten, maar door intensieve persoonlijke contacten met andere politici, topondernemers en bestuurders. De les die ondernemers hieruit kunnen trekken is om o.a. netwerkgegevens te verzamelen bij komende en, vooral ook, gaande medewerkers.
Er zijn gelukkig al veel bedrijven die het nut inzien van exitgesprekken of exitinterviews. Ze worden gevoerd met werknemers die de organisatie verlaten. Het doel? Meestal beperkt het gesprek zich tot het achterhalen waarom men een andere baan heeft aangenomen en daaruit lessen te trekken om onnodig verloop in de toekomst te voorkomen. Medewerkers die de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, krijgen overigens eerder een receptie aangeboden dan een uitvoerig data mining gesprek en dat is een gemiste kans.
Een kans die u natuurlijk niet (meer) laat liggen.